Kiedy pytają nas co robimy, odpowiadamy, że mieszkamy na końcu świata i uzajęczamy Polskę, a dokładniej wypuściliśmy już na wolność około 16 tysięcy zajęcy. Mamy również dom otwarty na serdecznych ludzi, kuchnię pełną nietypowych smaków, kozy, koty, psa i widok na wyniosłości. Cenimy sobie to życie, które zaaranżowaliśmy ze strachu o przyszłość w bloku, w sąsiedztwie supermarketu z nocnymi dostawami towaru. Zanim obraliśmy kierunek na Paszków mieszkaliśmy w Legnicy i goniliśmy za zawodowymi celami, rozwojem, pieniędzmi i nijaką przyszłością. Do tego dzieci niespodziewanie szybko dorosły i poczuliśmy syndrom pustego gniazda. W tamtym czasie pojawiła się myśl, że przecież musi istnieć jakieś inne, spokojniejsze życie. Wyjechaliśmy więc pierwszy raz na samotne długie wakacje w Bieszczady i przepadliśmy. Nie było mowy o powrocie do miasta. Znaleźliśmy działkę w Kotlinie Kłodzkiej i przetransportowaliśmy tu dwa drewniane domy z Podkarpacia. Jeden z roku 1927, drugi jest naszym rówieśnikiem z 1963. W Domu na Końcu Świata odwiedzają nas ludzie, którzy tak samo jak my mają dość wszechobecnego zgiełku, kłótni polityków i ciągłego miejskiego pośpiechu. Czekamy również na Ciebie.