Dom Pasieka

Jesteśmy w Beskidzie Sądeckim, a dokładniej we wsi Bącza-Kunina. Jej nazwa wywodzi się od zwierząt: koni i bąków, ale miejscowi mają też własną legendę. Mówi o pustelniku Bączakuninie, który po długiej podróży właśnie tu się zatrzymał i postanowił zostać na zawsze. Sam na sam ze wzgórzami, potokiem i lasami. Ale jak się okazało, miał taki dar leczenia i zjednywania sobie ludzi, że jego plan życia w pojedynkę spalił na panewce. Szybko pojawiali się kolejni sąsiedzi i Bączakunin musiał się jakoś pogodzić z wizją życia w społeczności. Dodamy jeszcze, że według legendy Bączakunin przybył z Italii. Przyznacie sami, że nazwisko miał wybitnie włoskie. Bez względu na to, jakiej wielkości ziarnko prawdy jest w tej legendzie, fakt jest taki, że okolica nadal ma mnóstwo wdzięku. A najlepszym tego potwierdzeniem jest miodem płynąca historia naszej rodziny. Pszczołom jest dobrze tylko tam, gdzie mogą znaleźć najlepszy nektar, a ten kryje się tylko pośród bujnej flory, takiej jak tutejsza. Dlatego gdy w latach 80. moi rodzice w prezencie ślubnym dostali działkę w Bączej-Kuninie, dobrze wiedzieli, co z nią zrobić. Otoczona zielenią, strumykiem i położna 3 km od lasu była dla pszczół tym, czym Stumilowy Las jest dla Kubusia Puchatka. Domem idealnym. Rodzice otrzymali od dziadka kilka uli, ale pszczoły czuły się tu tak dobrze, że wkrótce liczba bzyczących domków doszła do 44. Po latach wyremontowaliśmy budynek, który kiedyś służył w pasiece za magazyn, a sami przenieśliśmy się do miasta, by zacząć coś własnego. Zamknęliśmy pasiekę, otworzyliśmy dla Was drzwi domu. Pszczół nie ma tu już od paru dobrych lat, ale zostały kolorowe ule obok sadu i rodzinna historia. Zapraszamy do Domu Pasieka.