Dworzec Puchałowo

Zamieszkacie w wyremontowanym budynku dworca Puchałowo, który pamięta czasy, kiedy wieś była całkiem spora, a dwutorową linią kolejową pociągi jeździły do i z Wielbarku (linię Nidzica – Wielbark otwarto 1 lipca 1900 roku, zamknięto w roku 1999). Przez prawie 3 lata był naszym domem, dziś mieszkamy w okolicznej leśniczówce, a dworzec czeka na grupy rodzinne, stęsknionych przyjaciół (którzy spotykają się u nas w połowie drogi między Gdańskiem a Warszawą) i szukających wypoczynku w miejscu z historią i prostymi, choć przytulnymi wnętrzami. Ugości 11 osób w 5 sypialniach. Budynek stacyjny typu “Słonecznik” składa się z parteru, gdzie znajdowały się pomieszczenia służące podróżnym: kasa biletowa i poczekalnia oraz przylegająca do nich nastawnia, a także piętra będącego mieszkaniem zawiadowcy stacji i poddasza. Kiedy budynek trafił w nasze ręce straszył dziurami w podłodze, w dachu i oknami zabitymi deskami. Dziś 160-metrowe wnętrze dworca z naczółkowym dachem kryje na parterze: – wysoki na 3,6 m salon z dwiema kanapami i biblioteczką, – połączoną z salonem dużą i przestronną kuchnię oraz jadalnię z dużym stołem, idealnym do wspólnych posiłków i grania w planszówki, – dużą sypialnię z podwójnym łóżkiem (tu kiedyś była nastawnia) i łazienką z wanną, – sypialnię z pojedynczym łóżkiem i antresolą, na którą prowadzą schody, gdzie znajduje się podwójny materac, – łazienkę z prysznicem. Na piętrze, na które prowadzą skrzypiące drewniane schody: – dwie sypialnie z podwójnymi łóżkami (dużą o powierzchni 16 m² z łóżkiem 180 x 200 cm i małą o powierzchni 9 m² z łóżkiem 140 x 200 cm), – małą kuchnię ze stołem i krzesłami, – łazienkę z prysznicem. Jest tu jeszcze 25-metrowe poddasze, gdzie znajduje się sypialnia z podwójnym łóżkiem, ale uwaga - nie ma w niej okien. Cały teren ma 3300 m² , otaczają go lasy i łąki. Część ogrodziliśmy, aby zapewnić bezpieczeństwo dzieciom i zwierzętom i przygotowaliśmy tam: altanę, miejsce na ognisko i trampolinę. Na części otwartej (przestrzeń za domem, która wychodzi na tory) znajdziecie hamakowisko i górę piachu, którą kochają dzieciaki. Obok przebiega jedna zachowana (były dwie) linia torowiska oraz znajduje się peron.

Na Dworcu w Puchałowie gotujecie sami korzystając z dwóch w pełni wyposażonych kuchni. Jedna znajduje się na parterze, druga, mniejsza na piętrze. Kawę miło pije się przy stoliku przed budynkiem oczy wlepiając w las, a posiłki je w altanie, którą postawiliśmy obok dworca. Na terenie znajduje się też miejsce na ognisko z drewnianymi ławkami obok. Po wiejskie przysmaki i chleb z lokalnej piekarni zgłoście się do mnie.

Nie będziemy ukrywać, że nasze największe atuty to zapomniana wieś, której leśno-łąkowe otoczenie, pozwala prawdziwie odpocząć oraz wnętrze naznaczone historią, które potrafi zjednoczyć dawno niewidzianych przyjaciół lub stać się przestrzenią rodzinnej celebracji. Znajdujemy się na odludziu, w zapomnianej wiosce, w której oprócz naszej starszej sąsiadki, chyba nie mieszka już nikt. Terenu mamy ponad 3000 metrów, a na nim: – sporo trawy, aby móc chodzić boso, leżeć na niej lub tarzać się z radością, – hamakowisko z 4 hamakami, które cieniem przykrywa ponad 120-letni klon, – górę piachu, którą dzieci traktują jako piaskownicę i trampolinę, którą lubią nie tylko najmłodsi, – altanę ze stołem i krzesłami, – dwa duże stoły (w jadalni i w altanie) oraz miejsce na ognisko, które pogłębiają integrację. A w okolicy: – niezliczone leśne ścieżki, po których można wędrować godzinami, a ze spacerów wracać z darami lasu - grzybami, których rośnie tu mnóstwo, poziomkami, jagodami i malinami, – mnogość tras rowerowych z 2,5 kilometrowym odcinkiem asfaltu biegnącego przez las (to też bardzo przyjemna trasa do joggingu), stanowiącego pozostałość po funkcjonującym nieopodal (do 1993 roku) poligonie w Muszakach, na miejscu czekają na Was dwa jednoślady, – rezerwat Małga liczący ponad 160 ha, gdzie jesienią odpoczywają stada żurawi, liczące nawet do 1000 ptaków. Rezerwat chroni także ostoje innych, w tym rzadkich, gatunków: orlika krzykliwego, błotniaka stawowego, derkacza, sowy uszatki błotnej, pustułki oraz cietrzewia. Zobaczyć można też ślady wilków i spotkać wydry, – 10 km do jeziora Zawadzkiego o bardzo przejrzystej wodzie, nad zbiornikiem wodnym jest plaża z pomostem, można też łowić ryby, – ślady historii w postaci pozostałości po dawnej mleczarni, która stała na przeciwko dworca oraz wieży kościoła z czerwonej cegły w środku lasu, która przypomina, że kiedyś była tam wieś Małga, zburzona razem z innymi okolicznymi miejscowościami w 1954 roku, kiedy powstawał poligon, – poszukać można owianego tajemnicą skarbu Aleksandra Samsonowa lub chociaż zobaczyć obelisk z kamieni polnych upamiętniający generała, – idąc wzdłuż torów można spotkać stado kóz, owiec, konie, gęsi i kaczki, które mieszkają w pobliskim gospodarstwie, – są łąki, na które wpaść można po bukiety i kolejną porcję spacerowania, – na przełomie sierpnia i września odbywa się rykowisko, którego posłuchać można siedząc przed dworcem, – na łąki wpadają sarny, jelenie, zające i łosie, po lasach biegają wiewiórki, mieszkają tu także dziki i lisy, które też czasem udaje się zobaczyć. O poranku mogą obudzić Was ptaki, bo jest ich tu liczna gromada, oprócz tych, które urządzają swoje koncerty, spotkacie u nas także bociany, dzikie gęsi, myszołowa i stada żurawi. Wieczorami ma się stąd świetny widok na gwiazdy.