Hej, zatrzymaj się wędrowcze! Wszedłeś na tereny Ducha Gór, więc rozglądaj się uważnie.
Tu nic nie jest takie, na jakie wygląda. Bo czy w potoku Mała Kamienna błyszczy się rybia łuska, czy niedostrzeżone przez Walonów złoto? Czyje stare mury ciągną się wokół wsi? No i kto na Górze Mgieł postawił świątynię?

Odpowiedzi kryją się po lasach. Podobnie jak i czarownice. Chociaż mówią, że te ostatnie, najłatwiej spotkać na Przełęczy Babiej. Góry Izerskie to jednak dom nie tylko wciąż żywych legend, ale też pustych szlaków oraz sztuki. Bywał tu wędrowiec nad morzem mgieł - malarz Caspar David Friedrich, a także romantyk i poeta Theodor Körner. Dzisiaj na Koziej Szyi tworzy Leszek Różański, do wspólnego układania mozaiki zaprasza Marlena Jędrocha z Izery Gallery. Z naszego Izerium, czyli domu o ponad 150-letniej historii, wszystkie te wspaniałości są w odległości krótkiego spaceru. Jeszcze bliżej, bo zaraz za progiem, postawiliśmy ogromny taras z widokiem na dolinę.

Zapraszamy. Kto wie, co w Kopańcu odkryjesz Ty?

Dom wynajmujemy w całości na wyłączność. Podczas remontu staraliśmy się nie tylko zachować, ale i wyeksponować jego oryginalne elementy, takie jak np. kamienne ściany w salonie, wysokim aż na 7 metrów.

Trzy sypialnie - każda z podwójnym łóżkiem - mieszczą się na piętrze, razem z dwoma łazienkami wyposażonymi w natryski z hydromasażem. W ciągu dnia życie toczy się jednak przede wszystkim na parterze, gdzie dostępny jest salon z kominkiem (i rozkładaną w razie potrzeby kanapą dla 2 osób), kuchnia oraz jadalnia. Nie zapominajmy też o tarasie, z którego roztacza się niesamowity widok na Izerskie Góry.

Do domu prowadzi asfaltowa droga, regularnie utrzymywana w czasie zimy. Ostatnie 100 metrów jest wyłączone z publicznego ruchu i używane tylko przez gości.

W kuchni jest wszystko, co niezbędne do wspólnego gotowania, a więc: płyta, piekarnik, toster, kuchenka mikrofalowa z grillem, przelewowy ekspres do kawy, ekspres ciśnieniowy na kaps Dolce Gusto , lodówka oraz pełna zastawa. W zmywaniu pomoże zmywarka. Na zewnątrz domu jest miejsce na ognisko w kamiennym kręgu. Po najlepsze kozie sery warto podjechać do pana Tomka do Chromca, a w pieczywo zaopatrywać się w słynnej już piekarni WEDA.

Jest też możliwość zamawiania smacznych obiadów z dowozem. Kilka polecanych restauracji wymieniłem poniżej.

Przed wojną niemal w każdym domu w Kopańcu były pokoje dla letników. Okolica przyciągała - i wciąż przyciąga - wiecznie ciepłymi dla serca atrakcjami: czystym powietrzem, sąsiedztwem lasów, widokiem na góry. Na spacerze można było spotkać malarzy, dzisiaj zagląda w te strony nasza noblistka, a w Izery Gallery zrobisz własną mozaikę. Koniecznie wpadnij po sąsiedzku do słynnej Galerii na Koziej Szyi, prowadzonej przez Leszka i Agatę Różańskich. Listę okolicznych artystów znajdziesz na tej stronie: https://strona.starakamienica.pl/kultura-i-sztuka/#artysci

Dla tych, co odpoczywają w ruchu, mamy leśne ścieżki, trasy narciarskie i rowerowe. Polecam rzucić okiem na stronę mapy.cz - po zmienieniu mapy na format ‘’outdoor’’ pokażą się wszystkie okoliczne szlaki.

Pod kątem historycznym im więcej szuka się informacji, tym bardziej łapie się za głowę. Tyle tu niesamowitych miejsc, które wciąż nie zdradziły swoich wszystkich tajemnic! Weźmy choćby takie kamienne wały wokół Kopańca. Grube na kilka metrów, nie do końca tłumaczące cel swojego powstania. Kto je zbudował? Celtowie, Walonowie szukający w Izerach złota, a może bracia z zakonu Joannitów? Stare nazwy pogubione po lasach też rozpalają wyobraźnię. Góra Mgieł (oryginalnie: Nebelberg), Polana Czarownic (Hexeplantz lub Babia Przełęcz) czy Sowi Kamień z legendą o duchu żony właściciela zamku w Starej Kamienicy. Tematyczne wycieczki - m.in. nocne spacery z lampami naftowymi - organizują wybitni przewodnicy z Sudeckiej Krainy (sudeckakraina.pl).

W odległości kilkunastu kilometrów od Kopańca zachwycają Karkonosze, ciągną się najsłynniejsze trasy biegowe w Jakuszycach i dobrze karmią w Szklarskiej Porębie. Można podjechać… ale można też już nigdzie się z Kopańca nie ruszać. Atrakcji nie zabraknie, lecz tej ciszy będzie jakby więcej.

Zacznę od podstawowej, chociaż często pomijanej kwestii: dla dzieci mam bezpieczeństwo. Okolica jest kameralna, 100 metrów przed domem główna droga skręca, a do nas prowadzi nasza własna, prywatna. Dzięki temu można ze znacznie spokojniejszą głową pozwalać dzieciom na szaleństwa w ogrodzie.

Na miejscu jest dziecięca biblioteczka z grami oraz książkami. Zimą wystarczy wyjść na dwór, żeby zrobić użytek z sanek. Bezśnieżne miesiące to czas niekończących się wędrówek czy jazdy na rowerze. Ponieważ ta część Gór Izerskich od dawna przyciągała (i wciąż przyciąga) wszelkiej maści artystów, zachęcam do uczestniczenia w warsztatach po sąsiedzku.