Szumigaj 

Wysoko w górach mieszkam już od ośmiu lat. Stojąc rano na tarasie i pijąc kawę w otoczeniu przyrody, w oddali często słyszałem, jak mój sąsiad, Maniek, woła: “Malejka! Szumi gaj!” No i rzeczywiście gaj szumi, grzyby rosną, jelenie ryczą, a jagody dojrzewają na krzakach. Zimą zaś śnieg potrafi leżeć warstwami, w końcu to 870 m n.p.m.. Niczym się jednak nie przejmujcie, umówimy się, że zostawicie samochód na parkingu, a ja przyjadę po Was autem 4x4. Czasem, gdy śnieg po pachy, do jurty trzeba dojść pieszo, ok. 300 m. Takie to już uroki mieszkania w Beskidzie Żywieckim. Uroków mamy więcej. Jest taras z widokami od świtu do zmroku, jest przytulna jurta dla pary, a maksymalnie dla 4 osób. Jest zaprzyjaźniona agroturystyka, która smacznie karmi, ale trzeba domaszerować te 300 m. Za to 900 m dzieli Was od Schroniska na Hali Boraczej. Jak na tak krótki spacer, nagroda jest zacna. Drożdżówy puchate jak chmurki, pierogi i kwaśnica oraz dalsze szlaki na Halę Lipowską lub dalej po Szlaku Kultury Wołoskiej na Śląsku. Szlaków oznaczonych wokół mamy sporo, ale ja chętnie oprowadzę Was po tych nieznanych zakątkach gór. Poszukamy razem siedliska w środku lasu, źródełka zdrowia i długowieczności, groty Janosika. Wieczorem możemy rozpalić ognisko, przygotować kociołek i wspólnie posłuchać, jak gaj szumi.