Siedlisko na Wygonie

Kiedyś we wsi Zełwągi zamieszkali Mormoni. Ostatni z nich wyjechał w czasach, kiedy dopiero zamierzaliśmy się urodzić. Na nazwisko miał Konietz i jego wyjazd był jak pieczątka, że coś tu się właśnie nieodwołalnie skończyło. Po Mormonach coś jednak zostało. Przykazanie zdrowego życia, miłość w rodzinie, szacunek dla przyrody i cała okoliczna natura, która wydaje się żadnych przyjazdów i wyjazdów, nawet ostatecznych, w ogóle nie zauważać. Można by zaryzykować twierdzenie, że natura ma nas ludzi trochę jednak w nosie, choć zaznacza, że winni jej jesteśmy szacunek. Żyjemy tu sobie wspólnie, w przyjaznym ekosystemie: ludzie, owce, koty i pies. Świerki szumią, pachną i spoglądają na nas z góry. Staw po prostu jest, są w nim ryby, nad nim trawa, nad trawą błękitne niebo, obok cały las, a za winklem jezioro. I my tu jesteśmy, witamy z entuzjazmem, tulimy psa, pies tuli nas, proponujemy Wam pokój, w razie czego jesteśmy na dole, przyjdźcie później na kawę, powiemy co i jak, opowiemy co u nas, pokażemy jak jest z tymi owcami, z tymi ciepłymi pledami, może podziergamy razem na szydełku albo na drutach. Mamy tu dla Was pięć pokoi, mamy szacunek do natury, ciepło w zimie, cień w lecie i jesteśmy gotowi się tym wszystkim podzielić. Zapraszamy.