KWIECI – butikowy dom gościnny w Górach Izerskich

Kameralne miejsce położone w pięknej wsi. Polecamy spacery, duży ogród z leżakami oraz pyszną kuchnię. Świetne zarówno do wypoczynku pod tytułem "nicnierobienie", jak i jako baza wypadowa (okolica obfituje w zabytki oraz trasy turystyczne). Panu Piotrowi dziękujemy szczególnie za pomoc, gdy zepsuł nam się samochód.

Było super :) Klimatyczny, stary, ale super urządzony i zaprojektowany dom, wspaniałe jedzenie regionalne i klimat odpoczynku i oddechu. Także doskonała baza wypadowa na wycieczki po Karkonoszach. Gospodarze i kadra (w tym bardzo sympatyczny piesek - Remik) również przemili, na pewno tu wrócimy. Jedyny minus to głośno skrzypiące podłogi :)

Kwieci to nie jest miejsce na spędzenie rodzinnych wakacji z dziećmi. Dom jest piękny. Design może zachwycać: gustowne drewniane meble w towarzystwie nowoczesnych lamp i plakatów. Mnóstwo dobrej literatury. Pięknie zaplanowane i utrzymane rośliny doniczkowe. Ogród bardzo duży, z wygodnymi miejscami do odpoczynku. To wszystko zobaczyłam w ofercie na Slowhop i potwierdziło się na miejscu. Co jeszcze zobaczyłam w ofercie, a nie znalazłam na miejscu? Zabrakło przestrzeni przyjaznej dzieciom. W Kwieci urządzono tzw. Salę wspólną, w której przebywać mogą tylko osoby powyżej 10 roku życia. Tej informacji nie było w ofercie na Slowhop. Dowiedziałam się o tym z maila otrzymanego bezpośrednio po rezerwacji pobytu. Oceniłam, że jest to ok, bo oprócz takiej sali znajdują się również sala zabaw dla dzieci. Na miejscu okazało się, że ta „sala wspólna” jest jednocześnie jadalnią. Zatem przy stole jadalnianym młodsze dzieci mogą siedzieć jedynie w czasie śniadań i obiadokolacji. I to dosłownie siedzieć. Gdy nasz pięcioletni syn poznał przy pierwszym śniadaniu rówieśnika, który przyjechał z rodziną na ten sam turnus co my, i zaczęli śmiać się i przemieszczać się między kanapami, Pani z obsługi upomniała ich słowami: „w tej sali się nie bawimy”. To był początek serii upomnień, jaka przez cały pobyt spadła na trzy rodziny z dziećmi. Trzeciego dnia, po tym jak Pani z obsługi podała nam smakowicie pachnący i wyglądający obiad, wyjęła kartkę i odczytała listę naszych przewin: notoryczne łamanie regulaminu, przynoszenie do domu grzybów, z których wylazło mnóstwo robaków i rozpełzło się po domu (w tym momencie obiad przestał już ładnie wyglądać). Pani zarzucała nam również inne rzeczy, które nie miały miejsca. Każda z rodzin podjęła próbę wyjaśnienia sytuacji, jednak Pani była nieugięta. Przedstawiła mi wizję domu gościnnego: to państwo przyjechaliście do nas w gości i musicie się dostosować do naszych reguł. Po tym incydencie rozmawiałam z właścicielem. Niejednokrotnie powoływał się na regulamin. Mówił, że ludzie przyjeżdżają do Kwieci i nie czytają regulaminu. Że rozkładają się z jedzeniem we wspólnej sali. Że jest tu otwarta kuchnia, co może być dla dzieci niebezpiecznie. Zasugerowałam, że nie powinni więc zapraszać tu rodzin z młodszymi dziećmi. Właściciel stwierdził, że nie chce nikogo wykluczać. Mówił, że niektóre dzieci schodząc po schodach na posiłek krzyczą, że nie zjedzą, mimo iż nawet nie spróbowały, co jeżeli dobrze zrozumiałam, miało oznaczać, że jedzenie jest ok, tylko dzieci są różne. Niestety właściciel nie bierze pod uwagę, że dziecko może nie czuć się dobrze w jadalni, bo właściwie jest w niej warunkowo, tylko na czas jedzenia; a może dzień wcześniej na deser dostało śliwkę w kawie (tak, taki deser podają też dzieciom) i wie, że nie ma wielkich szans na powodzenie w zakresie jego smaku;) Dodam, że jedzenie jest generalnie bardzo smaczne (grzanka z pesto z sadzonym jajkiem oraz omlet na kapuście kiszonej – moje ulubione). Problemem jest brak elastyczności w zakresie menu pod kątem dzieci. Nie dodaje potrawom smaku sposób ich serwowania: na leciutkich talerzach z bambusa – ani to nie zdrowe, ani fajne (szczególnie, gdy próbujesz coś ukroić, a talerz przesuwa się po stole). Wszystko, co przywołuję udowadnia, że Kwieci jest bardziej pięknym hotelem niż domem gościnnym dla każdego, takim jak je widzi Slowhop. Dość powiedzieć, że przy wyjeździe nikt z właścicieli i obsługi nie powiedział nam nawet "do widzenia". Jeżeli chcielibyście pograć wspólnie z dziećmi w planszówki – nie znajdziecie na to przestrzeni. Jeżeli rozłożycie siatkę do badmintona, spotkacie się z żądaniem usunięcia, bo patyczki wyznaczające linię boiska niszczą trawę (strach pomyśleć, co by było gdybyście rozłożyli koc na trawie;) Bardzo żałuję, że dałam się zwieść ofercie Kwieci. Gdyby właściciele byli szczerzy zarówno względem siebie, jak i konsumentów, każda strona byłaby zadowolona: oni, bo nie musieli by znosić obecności dzieci, i my, bo pojechalibyśmy do miejsca, które spełniałoby nasze oczekiwania. Na koniec przytoczę jeszcze jeden moment z Kwieci: pięcioletni syn pewnego popołudnia wyszedł z naszego pokoju do kącika zabaw. Po jakiejś chwili poszłam sprawdzić, czy się dobrze bawi – niestety, nie było go tam. Złapał mnie strach, że poszedł do Sali wspólnej, gdzie przecież nie może przebywać (żenujące jest odczuwanie takich emocji podczas urlopu;). Zbiegłam więc do tej sali i zatrzymał mnie widok synka przykucniętego na progu sali, rozmawiającego z dziesięcioletnią siostrą, która robiła tam sobie herbatkę. Jestem pewna, że zdjęcie tej sceny plus kontekst sytuacji rozdarłby Wam serca. Niestety, nie mogę pokazać tego ujęcia, bo regulamin Kwieci zakazuje publikowana zdjęć z wnętrza domu bez zgody właścicieli pod groźbą dodatkowej opłaty 500 zł…