Osada Bieszcisze

Na ponad hektarowej łące w dolinie Solinki u podnóża Hyrlatej i Matragony z traw wyrastają trzy namioty. Nie byle jakie, bo na drewnianych podestach z osobistymi plenerowymi łazienkami. Łącznie w Bieszciszy może spać sześć osób w trzech dwuosobowych namiotach. Wspólną dla wszystkich namiotów jest wiata, czyli takie "serce domu", tu można pogadać z innymi, powylegiwać się na hamaku, przygotować sobie posiłek. To też jedyne miejsce, w którym jest prąd z paneli, więc tylko tu naładujecie telefony. Koło wiaty jest miejscówka na ognisko. W łazienkach znajdują się toalety kompostujące, co oznacza sypnięcie trocinami po każdej wizycie. Mamy ciśnieniowe prysznice turystyczne, umywalkę i zbiornik napełniany wodą ze studni (uzupełniacie go samodzielnie). Co ważne: nie ma ciepłej wody i tym samym ciepłego prysznica, o ile wcześniej nie podgrzejecie sobie wody. W słoneczne dni wystarczy wystawić prysznic i woda nagrzewa się sama, kiedy jest pochmurno, wodę do kąpieli trzeba podgrzać w kuchni. Część prysznicowa jest pod otwartym niebem, więc można brać prysznic w towarzystwie milionów gwiazd. Nad toaletą jest zadaszenie. W łazienkach wiszą lampki solarne, dzięki którym w nocy nie potkniecie się o własne nogi. W namiotach oprócz miejsc do spania są także: wieszak na ubrania, szafki nocne i latarnia na świecę. Jest też pościel, mamy ciepłe kołdry z wełny meriono, ale jeżeli jesteście szczególnie ciepłolubni, zabierzcie ze sobą dodatkowo śpiwory i bieliznę termoaktywną. Nie oszukujmy się – czasem nocami bywa naprawdę chłodno. Zalecamy spanie blisko siebie i ciepłe skarpety a czasem nawet czapki. I na poważnie: bywają komary, są kleszcze i dzikie zwierzaki (w nocy czasem można usłyszeć wycie wilków dobiegające z Hyrlatej). Za działką kilka razy dziennie przejeżdża Bieszczadzka Kolejka Leśna i niemiłosiernie trąbi. Niektórzy traktują to jako rozrywkę i machają siedzącym w niej turystom, ale dla tych, którzy chcieliby absolutnej ciszy, może być to powodem frustracji. Może też się zdarzyć, że sąsiad wyjedzie traktorem kosić swoje łąki i wtedy warkot może drażnić wrażliwe uszy. No i generalnie nie jesteśmy spa tylko dziką miejscówką bez bieżącej wody, prawie bez prądu, niemalże na końcu świata.

Jak się pewnie domyślacie - nie gotujemy. Ale ogólnodostępna kuchnia z palnikami gazowymi znajduje się we wiacie. Jest kuchnia gazowa, garnki, patelnia, sztućce, kubki, czajnik. Co ważne: nie mamy lodówki, więc o zmrożonych napojach zapomnijcie. Polecimy Wam kilka miejsc, w których warto dogodzić swoim kubkom smakowym (chociażby Chata Wędrowca, a w niej baraninówka lub sławny Naleśnik Gigant ze śmietaną, miodem i owocami - za zjedzenie którego dostaje się dyplom uznania) i nie zapominajcie, że mamy miejsce na ognisko. Już teraz podrzucimy Wam kilka smakołyków ogniskowych (bo nie samą kiełbasą i ziemniakami człowiek żyje): z ognia jest wyborna kukurydza z odrobiną soli i masła, pieczone jabłka i banany to jedne z najlepszych deserów pod słońcem - a do tego totalnie zdrowe. Nie zapomnijcie menażek turystycznych (może macie jeszcze takie pamiętające obozy harcerskie?), bo w nich i zrobi się jajecznicę, ugotuje makaron i przyrządzi pyszny sos.

Nudzić u nas się można, ale nie trzeba. Polecamy spróbować porannej jogi lub medytacji na porannej rosie na łące. Wieczornego pieczenia kiełbasek na ognisku i nocnych obserwacji nieba. Spacerowicze mają gdzie chodzić, a górołazi codziennie mogą wybrać inny szlak prowadzący na piękne bieszczadzkie połoniny. Z całego serca polecimy Wam Połoninę Wetlińską z klimatycznym schroniskiem Chatka Puchatka oraz zapierające dech w piersiach widoki z Małej i Wielkiej Rawki. Falujące trawy na Tarnicy albo Bukowym Berdzie to taki bieszczadzki must have. Wspaniale jest poza sezonem, bo na szlakach luzy, a czasem można usłyszeć ryczącego jelenia. Na pewno warto wybrać się na Hyrlatą - szlak zaczyna się zaraz za granicą Bieszcisza, na górze widoki jak na połoninach za to bez tłumów i stania w kolejce do wejścia na szczyt. Chętni do pomoczenia nóg w rzece mogą wybrać się nad Solinkę (200 metrów od Bieszcisza). Jeżeli chcecie pozwiedzać nieco dalsze zakątki Bieszczad możecie skierować się nad zaporę w Solinie, spróbować tam swoich sił w żeglowaniu lub opalać się na jednej z plaż. Jeżeli będziecie mieć możliwość, to spotkajcie prawdziwego bieszczadzkiego Zakapiora - najemnika, który uciekał od dotychczasowego życia (czasem i wyroków sądowych) w dzikie lasy i brał każdą robotę, która wpadła mu w ręce. Galerię tych ludzi gór obejrzysz na czarno-białych fotografiach w karczmie Zakapior w Polańczyku i przeczytasz o nich w książce Andrzeja Potockiego „Majster Bieda czyli Zakapiorskie Bieszczady”. Jeżeli już o legendach mowa - wybierzcie się także do Siekierezady w Cisnej. W czasie obiadowym ciężko się wcisnąć, ale warto wybrać się na piwo albo grzańca po 21, kiedy tłum zelżeje. W Bieszczadach można także wybrać się na spływ Sanem oraz przejazd drezynami rowerowymi w Uhercach Mineralnych. Warto zobaczyć ruiny zagórskiego Karmelu, sobieńskiego zamku i sanocką starówkę. A jak już o Sanoku mowa, to szczerze polecamy odwiedzić Galerię Zdzisława Beksińskiego w sanockim muzeum historycznym.